Maria Valtorta - żyła w latach 1897 - 1961. Delikatna i wrażliwa, od dzieciństwa przeżywała
życiową tragedię: brak miłości ze strony matki. Dobrze zapowiadającą się
przyszłość przerwał tragiczny wypadek. W 1920 została napadnięta i uderzona
łomem w plecy. Jej życie stało się pasmem cierpień. W 1931 poświęciła się
Miłosierdziu Bożemu. Jako ofiara wynagradzająca z pokorą znosiła coraz
większe cierpienia aż do rozległego paraliżu i wyłączenia z życia czynnego.
Otrzymała wtedy nadzwyczajną łaskę wizji i dyktand Pana Jezusa i Jego Matki.
Jej praca pisarska między rokiem 1943 a 1947 była
ogromnie intensywna i - stopniowo się zmniejszając -trwała do 1953. Zapisała 15
tysięcy stron. Zasadniczą część twórczości stanowi monumentalne dzieło o życiu
Jezusa Poemat Boga-Człowieka. Drobniejsze prace zawierają komentarze do
fragmentów Pisma Świętego, wykłady doktryny Chrystusa, dzieje pierwszych
chrześcijan, utwory o pobożności. «Mogę zapewnić-napisała- że nie
miałam środków ludzkich, by znać to, o czym piszę, a czego nawet pisząc czasami
nie rozumiem".
Obok pism
natchnionych pozostawiła autobiografię i korespondencję, ukazującą jej
osobowość i oddanie się heroicznej i
świętej służbie Bogu.
Ciało Marii Valtorty
spoczywa we Florencji, w głównym krużganku Bazyliki Zwiastowania.
Poemat Boga Człowieka
