Prawda Świętej Katolickiej Wiary mówi że :
" Bóg jest Sędzią Sprawiedliwym, który za dobre wynagradza ,
za złe karze ".
Z uwagi na powszechny zanik Bojaźni Bożej i rozprzestrzenianie się zła dajemy fragmenty Apokalipsy Św. Jana, gdzie jest ukazana Sprawiedliwość Boża , a narzędziem tej Sprawiedliwości są Święci Aniołowie Boga Wszechmogącego którzy za pozwoleniem Bożym wykonują Karę Bożą na ludziach którzy nie odwrócili się od swoich grzechów.
Sprawiedliwość Boża będzie połączona z Miłosierdziem Bożym dla dobra ludzkości , inaczej świat przestał by istnieć. Bóg przez karę zawsze chce aby człowiek grzeszny powrócił do Niego żałując za swoje grzechy i złe uczynki. Kara Bóg wtedy kiedy wyczerpią się wszystkie ostrzeżenia dane ludzkości na opamiętanie się które Bóg objawia przez Matkę Bożą, Świętych Pańskich oraz Proroków.
Niech to da nam wiele do przemyślenia aby wszyscy się nawracali dopóki miecz Bożej Sprawiedliwości nie dotknął Ziemi.
Głównymi wykonawcami tej Kary Bożej za grzechy ludzkości jest Siedem Świętych Archaniołów którzy stoją przed Tronem Boga w Niebie: Ap. Św. Jana 8,2
Fot. Święty Michał Archanioł trzyma
wagę - atrybut Bożej Sprawiedliwości
APOKALIPSA ŚW. JANA :
Wizja siedmiu czasz i siedmiu plag
15
5 Potem ujrzałem:
w Niebie została otwarta świątynia Przybytku Świadectwa
6 i ze świątyni wyszło Siedmiu Aniołów, mających Siedem Plag,
odzianych w czysty, lśniący len,
przepasanych na piersiach złotymi pasami.
7 I jedno z czterech Zwierząt3 podało Siedmiu Aniołom siedem czasz złotych,
pełnych gniewu Boga żyjącego na wieki wieków.
8 A świątynia napełniła się dymem
od chwały Boga i Jego potęgi.
I nikt nie mógł wejść do świątyni,
aż się spełniło siedem plag Siedmiu Aniołów4.
1 Potem posłyszałem donośny głos ze świątyni, mówiący do Siedmiu Aniołów:
«Idźcie, a wylejcie siedem czasz gniewu Boga na ziemię!»
2 I poszedł pierwszy,
i wylał swą czaszę na ziemię.
A wrzód złośliwy, bolesny, wystąpił na ludziach 1,
co mają znamię Bestii,
i na tych, co wielbią jej obraz.
3 2 A drugi wylał swą czaszę na morze.
I stało się ono krwią jakby zmarłego,
i każda z istot żywych poniosła śmierć -
te, które są w morzu.
4 A trzeci wylał swą czaszę na rzeki i źródła wód:
i stały się krwią.
5 I usłyszałem Anioła wód, mówiącego:
«Ty jesteś sprawiedliwy,
Który jesteś, Który byłeś,
o Święty,
że tak osądziłeś.
6 Ponieważ wylali krew świętych i proroków,
krew również pić im dałeś.
Godni są tego!»
7 I usłyszałem, jak mówił ołtarz 3:
«Tak, Panie, Boże wszechwładny,
prawdziwe są Twoje wyroki i sprawiedliwe».
8 A czwarty wylał swą czaszę na słońce:
i dano mu władzę dotknąć ogniem ludzi.
9 I ludzie zostali dotknięci wielkim upałem,
i bluźnili imieniu Boga, który ma moc nad tymi plagami,
a nie nawrócili się, by oddać Mu chwałę.
10 A piąty wylał swą czaszę na tron Bestii:
i w jej królestwie nastały ciemności 4,
a ludzie z bólu gryźli języki
11 i Bogu Nieba bluźnili za bóle swoje i wrzody,
ale od czynów swoich się nie odwrócili.
12 A szósty wylał swą czaszę na rzekę wielką, na Eufrat.
A wyschła jej woda,
by dla królów ze wschodu słońca droga stanęła otworem 5.
13 I ujrzałem wychodzące z paszczy Smoka i z paszczy Bestii,
i z ust Fałszywego Proroka 6
trzy duchy nieczyste jakby ropuchy 7;
14 a są to duchy czyniące znaki - demony,
które wychodzą ku królom całej zamieszkanej ziemi,
by ich zgromadzić na wojnę w wielkim dniu Wszechmogącego Boga.
15
Błogosławiony, który czuwa
i strzeże swych szat,
by nago nie chodzić i by sromoty jego nie widziano 8.
16 I zgromadziły ich na miejsce, zwane po hebrajsku Har-Magedon 9.
17 Siódmy wylał swą czaszę w powietrze:
a ze świątyni od tronu dobył się donośny głos mówiący:
«Stało się!»
18 I nastąpiły błyskawice i głosy, i gromy,
i nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi,
jakiego nie było, odkąd jest człowiek na ziemi:
takie trzęsienie ziemi, tak wielkie.
19 A wielkie miasto rozpadło się na trzy części 10
i miasta pogan runęły.
I wspomniał Bóg na Wielki Babilon,
by mu dać kielich wina - gniewu zapalczywości swej.
20 I pierzchła każda wyspa, i gór już nie znaleziono.
21 I grad ogromny o wadze jakby talentu spadł z nieba na ludzi.
A ludzie Bogu bluźnili za plagę gradu,
bo plaga jego jest bardzo wielka.
KARA NA "WIELKI BABILON"
Wielka Nierządnica
17
1 Potem przyszedł jeden z Siedmiu Aniołów, mających siedem czasz,
i tak odezwał się do mnie:
«Chodź, ukażę ci wyrok na Wielką Nierządnicę 1,
która siedzi nad wielu wodami,
2 z którą nierządu się dopuścili królowie ziemi,
a mieszkańcy ziemi się upili
winem jej nierządu».
3 I zaniósł mnie w stanie zachwycenia na pustynię.
I ujrzałem Niewiastę siedzącą na Bestii szkarłatnej 2,
pełnej imion bluźnierczych,
mającej siedem głów i dziesięć rogów.
4 A Niewiasta była odziana w purpurę i szkarłat,
cała zdobna w złoto, drogi kamień i perły,
miała w swej ręce złoty puchar pełen obrzydliwości
i brudów swego nierządu.
5 A na jej czole wypisane imię - tajemnica:
"Wielki Babilon.
Macierz nierządnic i obrzydliwości ziemi".
6 I ujrzałem Niewiastę pijaną krwią świętych i krwią świadków Jezusa 3,
a widząc ją bardzo się zdumiałem.
7 I rzekł do mnie Anioł:
«Czemu się zdumiałeś?
Ja ci wyjaśnię tajemnicę Niewiasty
i Bestii, która ją nosi,
a ma siedem głów i dziesięć rogów.
8 Bestia, którą widziałeś, była i nie ma jej,
ma wyjść z Czeluści, i zdąża na zagładę.
A zdumieją się mieszkańcy ziemi,
ci, których imię nie jest zapisane w księdze życia
od założenia świata -
spoglądając na Bestię,
iż była i nie ma jej, a ma przybyć 4.
9 Tu trzeba zrozumienia, o mający mądrość!
Siedem głów to jest siedem gór 5 tam,
gdzie siedzi na nich Niewiasta.
10 I siedmiu jest królów:
pięciu upadło,
jeden istnieje,
inny jeszcze nie przyszedł,
a kiedy przyjdzie, ma na krótko pozostać 6.
11 A Bestia, która była i nie ma jej,
i ona jest ósmym,
a jest spośród siedmiu
i zdąża na zagładę 7.
12 A dziesięć rogów, które widziałeś, to dziesięciu jest królów 8,
którzy władzy królewskiej jeszcze nie objęli,
lecz wezmą władzę jakby królowie na jedną godzinę wraz z Bestią.
13 Ci mają jeden zamysł,
a potęgę i władzę swą dają oni Bestii.
14 Ci będą walczyć z Barankiem,
a Baranek ich zwycięży,
bo Panem jest panów
i Królem królów -
a także ci, co z Nim są:
powołani, wybrani i wierni».
15 I rzecze do mnie:
«Wody, które widziałeś,
gdzie Nierządnica ma siedzibę,
to są ludy i tłumy,
narody i języki.
16 A dziesięć rogów, które widziałeś,
i Bestia -
ci nienawidzić będą Nierządnicy
i sprawią, że będzie spustoszona i naga,
i będą jedli jej ciało,
i spalą ją ogniem 9,
17 bo Bóg natchnął ich serca, aby wykonali Jego zamysł,
i to jeden zamysł wykonali -
i dali Bestii królewską swą władzę,
aż Boże słowa się spełnią 10.
18 A Niewiasta, którą widziałeś, jest to Wielkie Miasto,
mające władzę królewską nad królami ziemi».
Zapowiedź upadku "Wielkiego Babilonu"
18
1 Potem ujrzałem innego Anioła - zstępującego z nieba
i mającego wielką władzę,
a ziemia od chwały jego rozbłysła.
2 I głosem potężnym tak zawołał:
«Upadł, upadł Babilon - stolica1.
I stała się siedliskiem demonów
i kryjówką wszelkiego ducha nieczystego,
i kryjówką wszelkiego ptaka nieczystego i budzącego wstręt,
3 bo winem zapalczywości swojego nierządu napoiła wszystkie narody,
i królowie ziemi dopuścili się z nią nierządu,
a kupcy ziemi wzbogacili się ogromem jej przepychu».
Nakaz ucieczki
4 I usłyszałem inny głos z Nieba mówiący:
«Ludu mój, wyjdźcie z niej2,
byście nie mieli udziału w jej grzechach
i żadnej z jej plag nie ponieśli:
5 bo grzechy jej narosły - aż do Nieba,
i wspomniał Bóg na jej zbrodnie.
6 Odpłaćcie jej tak, jak ona odpłacała,
i za jej czyny oddajcie podwójnie:
w kielichu, w którym przyrządzała wino, podwójny dział dla niej przyrządźcie!
7 Ile się wsławiła i osiągnęła przepychu,
tyle jej zadajcie katuszy i smutku!
Ponieważ mówi w swym sercu:
"Zasiadam jak królowa
i nie jestem wdową3,
i z pewnością nie zaznam żałoby",
8 dlatego w jednym dniu nadejdą jej plagi:
śmierć i smutek, i głód;
i będzie ogniem spalona,
bo mocny jest Pan Bóg, który ją osądził.
Opłakiwanie zagłady Babilonu 4
9 I będą płakać i lamentować nad nią królowie ziemi,
którzy nierządu z nią się dopuścili i żyli w przepychu,
kiedy zobaczą dym jej pożaru.
10 Stanąwszy z daleka ze strachu przed jej katuszami, powiedzą:
"Biada, biada, wielka stolico,
Babilonie, stolico potężna!
Bo w jednej godzinie sąd na ciebie przyszedł!"
11 A kupcy ziemi płaczą i żalą się nad nią,
bo ich towaru nikt już nie kupuje:
12 towaru - złota i srebra,
drogiego kamienia i pereł,
bisioru i purpury,
jedwabiu i szkarłatu,
wszelkiego drewna tujowego i przedmiotów z kości słoniowej,
wszelkich przedmiotów z drogocennego drewna, spiżu, żelaza, marmuru,
13 cynamonu i wonnej maści amomum,
pachnideł, olejku, kadzidła,
wina, oliwy, najczystszej mąki, pszenicy,
bydła i owiec, koni, powozów oraz ciał i dusz ludzkich5.
14 Dojrzały owoc, pożądanie twej duszy, odszedł od ciebie,
a przepadły dla ciebie wszystkie rzeczy wyborne i świetne,
i już ich nie znajdą.
15 Kupcy tych [towarów], którzy wzbogacili się na niej,
staną z daleka ze strachu przed jej katuszami,
płacząc i żaląc się, w słowach:
16 "Biada, biada, wielka stolico,
odziana w bisior, purpurę i szkarłat,
cała zdobna w złoto, drogi kamień i perłę,
17 bo w jednej godzinie przepadło tak wielkie bogactwo!"
A każdy sternik i każdy żeglarz przybrzeżny,
i marynarze, i wszyscy, co pracują na morzu,
stanęli z daleka
18 i patrząc na dym jej pożaru, tak wołali:
"Jakież jest miasto podobne do stolicy?"
19 I rzucali proch sobie na głowy,
i wołali płacząc i żaląc się w słowach:
"Biada, biada, bo wielka stolica,
w której się wzbogacili wszyscy, co mają okręty na morzu,
dzięki jej dostatkowi,
przepadła w jednej godzinie".
20 Wesel się nad nią, Niebo, i święci, apostołowie, prorocy, bo przeciw niej Bóg rozsądził waszą sprawę».
21 I potężny jeden Anioł dźwignął kamień
jak wielki kamień młyński,
i rzucił w morze, mówiąc:
«Tak z rozmachem Babilon, wielka stolica, zostanie rzucona
i już jej nie będzie można znaleźć.
22 6 I głosu harfiarzy, śpiewaków, fletnistów, trębaczy
już w tobie się nie usłyszy.
I żadnego mistrza jakiejkolwiek sztuki
już w tobie nie będzie można znaleźć.
I terkotu żaren
już w tobie nie będzie słychać.
23 I światło lampy
już w tobie nie rozbłyśnie.
I głosu oblubieńca i oblubienicy
już w tobie się nie usłyszy:
bo kupcy twoi byli możnowładcami na ziemi,
bo twymi czarami omamione zostały wszystkie narody -
24 i w niej znalazła się krew proroków i świętych, i wszystkich zabitych na ziemi».
Do tego należy dodać jako przykład Sprawiedliwości Bożej - Siedem Trąb apokaliptycznych które również wykonują Święci Archaniołowie Boga Wszechmogącego który oddał za nas życie na Krzyżu lecz Zmartwychwstał aby wskazać nam drogę do Nieba przez Krzyż.
SIEDEM TRĄB
przyczyna Siedmiu Trąb
WIĘCEJ TO TYLKO ZWYCIĘSTWO BOGA KTÓRY ZAWSZE ZWYCIĘŻA
SODOMA I GOMORA PRZYKŁADEM KARY BOŻEJ I GNIEWU BOŻEGO
Bojaźń Boża jest to jeden z siedmiu Darów Ducha Świętego , módlmy się o te dary do Niego i o dwanaście owoców Jego.
NIE BÓJMY SIĘ NICZEGO I SPÓJRZMY NA TĘ TRADYCYJNĄ PIEŚŃ ( która jest również egzorcyzmem ) W KTÓREJ JEST UKAZANA POTĘGA BOGA WSZECHMOGĄCEGO:
" KTO SIĘ W OPIEKĘ ODDA PANU SWEMU "
1. Kto się w opiekę odda Panu Swemu,
A całym sercem szczerze ufa Jemu,
Śmiele rzec może: Mam obrońcę Boga,
Nie przyjdzie na mnie żadna straszna trwoga.
2. Ciebie On z łowczych obieży wyzuje
I w zaraźliwym powietrzu ratuje,
W cieniu Swych skrzydeł zachowa cię wiecznie,
Pod Jego pióry uleżysz bezpiecznie.
3. Stateczność Jego tarcz i puklerz mocny,
Za którym stojąc, na żaden strach nocny,
Na żadną trwogę ani dbaj na strzały,
Którymi sieje przygoda w dzień biały.
4. Stąd wedle ciebie tysiąc głów polęże,
Miecz nieuchronny ciebie nie dosięże,
A ty zdumiały oczyma swoimi
Niechybną pomstę ujrzysz nad grzesznymi.
5. Iżeś rzekł Panu: "Tyś nadzieja moja,
Iż Bóg Najwyższy jest ucieczka twoja".
Nie padnie na cię żadna zła przygoda
Ani się znajdzie w domu twoim szkoda.
6. Aniołom Swoim każe cię pilnować,
Gdziekolwiek stąpisz, będą cię piastować,
Na ręku nosić, abyś idąc drogą,
Na ostry kamień nie ugodził nogą.
7. Będziesz bezpiecznie po żmijach zjadliwych
I po padalcach deptał niecierpliwych;
Na lwa srogiego bez obawy wsiądziesz
I na ogromnym smoku jeździć będziesz.
8. Słysz, co Pan mówi: "Ten kto Mnie miłuje
I ze Mną sobie szczerze postępuje,
I Ja go także w jego każdą trwogę
I nie zapomnę i owszem - wspomogę.
9. Głos jego u Mnie nie będzie wzgardzony,
Ja mu w przygodzie udzielę obrony,
Niech pewien będzie szczęścia i zacności,
I lat sędziwych, i Mej życzliwości.
|